Heen En Terug

Wazige sterren strelen langs mijn gezicht
Spiegels die reflecteren wat ik nooit kan zien
Ritmische slagen brengen een melodie van licht

Geef mij open geest en verlangen naar
Voor eeuwig de golven meegevend op de wind
Overal komend en niet zeggend waar

Omarmend mijn lot en spelend varen
Ver weg mijn ziel verdwalend in oude tijd
Zoekend en blijvend de toekomst vergaren

Geef mij leven om verder te rusten
Van schuimend genot geef ik mij over
Tot de nieuwe orde van bestaande kusten

Van leven naar dood en al wat schijnt
Of is het de kunst van zwart dat ademt
In oneindig diepte waarin alles verdwijnt

Met lichten leidend tot een nieuw begin
Gevend tot stroom die morgen herboren wordt
Een trip als een eeuwig herhalende zin

Draken ademen werelden voor mij uit
Van Oost naar West geven handen een roep
Waar fontein wijn en wierook spuit

Dalend tot de aarde en haar kinderen
De trip voorbij en de daden gedaan
Er is niets wat mij nog kan hinderen